ملافه اش بوی درد می دهد

مادرش ملافه کودکانه را پهن می کند، ملافه اش بوی درد می دهد، چهل و پنج دقیقه آغاز می شود، دستش را می گیری، چهل و پنج دقیقه تمام می شود، دستش را رها میکنی، اما دلت به دلش گره می خورد و فکرت به فکرش،

احساست گیر می افتد لابه لای چین و چروک ملافه اش، حواست می ماند پیش لبخند های مظلومانه اش، کمی اش میماند پیش مادرش،

یادت می ماند پیش نبودنش...حالا وقت رفتن است...

فقط جسمت ماند برای خودت...جسمت ماند برای رفتن...